Jak rozpoznać bulimię?
- Powtarzające się epizody gwałtownego objadania się
- Nawracające zachowania kompensacyjne zapobiegające wzrostowi masy ciała
- Te dwa zachowania występują co najmniej 2 razy w tygodniu przez co najmniej 3 miesiące
Po objadaniu chory stosuje wymioty i/lub środki przeczyszczające albo pości i dużo ćwiczy.
Na bulimię chorują głównie młode kobiety (przeciętnie starszy wiek zachorowania niż w anoreksji)
Bulimiczki mają zazwyczaj prawidłową masę ciała, podczas epizodu objadania zjadają średnio 7101 kcal, jedzą napadami, wybierają rzeczy tłuste i słodkie.
Objadają się w ukryciu, wymiotują nawet 2 razy dziennie, obrzydzenie do siebie przeplata się z uwolnieniem się od lęku przed przytyciem.
Terapia jest skuteczna dla 70% chorych, 10 % pozostaje niewyleczonych, u 20% chorych udaje się częściowo wpłynąć na przebieg choroby i częściowo ograniczyć napady.
Bulimia może prowadzić do zniszczenia szkliwa zębów i próchnicy, rogowacenia i łuszczenia skóry, chorób układu pokarmowego, niewydolności serca, hipotensji, nerwicy , depresji, nadużywania substancji psychoaktywnych, lęków, prób samobójczych.
Bulimia występuje dwukrotnie częściej niż anoreksja.
Przyczyny zaburzeń odżywiania są skomplikowane natury biologicznej , społecznej , kulturowej i psychologicznej.
U osób dotkniętych zaburzeniami odżywiania występuje niewłaściwa i nieproporcjonalna ocena własnej osoby, nadmierny perfekcjonizm i generalizowanie, skrajne myślenie o swoich dokonaniach i błędach.
Więcej informacji na stronie: http://wokol-ciala.parkpsychologii.pl/
